Obecna Brama Portowa-zwana pierwotnie Berlińską, wzniesiona została w 1724 r. w pobliżu dawnej Bramy Nowej. Pracami kierował mistrz murarski z Magdeburga, Hans Jurgen Reineke. Elewację zewnętrzną bramy wykonał w 1725 r. Bartolomeo Damart-rzeźbiarz francuskiego pochodzenia osiadły w Berlinie, nadworny artysta króla pruskiego. Zdobiona była rzeźbą i płaskorzeźbą, polichromowana i złocona. Dekorowana elewacja od strony miasta powstała znacznie później, bo dopiero w 1740 r, a jej twórcą był rzeźbiarz szczeciński Meyer (nieznanego imienia).
Brama zwana od 1741 r. aż do dzisiaj Królewską wzniesiona została w 1725 r, a nosiła pierwotnie nazwę Anklamskiej. Dekoracje rzeźbiarskie obu elewacji wykonał w latach 1726-28 wspomniany już rzeźbiarz Bartolomeo Damart. W latach 1841-43 obie bramy po raz pierwszy gruntownie odnowiono. Kiedy w 1873 r, miasto uzyskało zgodę na całkowite zburzenie fortyfikacji dalsze istnienie bram stanęło pod znakiem zapytania.
Wprawdzie uznano potrzebę zachowania i utrzymywania ich jako pamiątek przeszłości, ówczesna rada miejska jednak nie posiadała na ten cel żadnych środków. Ostatecznie interwencja króla pruskiego sprawiła, że oba zabytki pozostawiono nienaruszone a od 1877 r. rozpoczęto ich remont. Od tej chwili bramy stały się swoistymi pomnikami dawnej zabudowy miasta, bez utylitarnego przeznaczenia. Obie przetrwały w dość dobrym stanie do 1942 r, kiedy to zdemontowano rzeźbione szczyty i ukryto poszczególne ich elementy w Lesie Arkońskim. Szczęśliwym zrządzeniem losu dywanowe naloty aliantów na Szczecin oszczędziły te dwa cenne zabytki miejskie. W 1957 r. odnaleziono i zamontowano dekoracje szczytów, zabrakło jednak środków na konieczną konserwację. Dla obu bram znaleziono funkcje użytkowe: w jednej mieści się sklep “Cepelii”, w drugiej-galeria sztuki. W latach 80-tych wykonano konserwację wewnętrznej elewacji Bramy Królewskiej, a w 1992-konserwację Bramy Portowej. Barokowe bramy Szczecina są na terenie Pomorza Zachodniego zupełnie unikalnym zabytkiem. Zastosowany tu typ bramy fortecznej powstał w okresie renesansu we Włoszech, pod wpływem traktatów o architekturze Sebastiana Serlia. Wzory te, przetworzone następnie w sztuce baroku – zwłaszcza francuskiego w epoce Ludwika XIV, stały się bardzo powszechne w budownictwie pruskim, związanym z dworem królewskim w Berlinie. Francuski rodowód samej kompozycji oraz wielu partii dekoracji rzeźbiarskich (niektóre wyraźnie nawiązujące do rzeźb zdobiących Wersal – jak np. personifikacja rzeki Odry i inne) nie może dziwić, wobec francuskiego rodowodu twórcy dekoracji -Bartolomea Damarta oraz mody na francuszczyznę na dworze pruskim. Widoczne w dekoracji rzeźbiarskiej takie elementy jak: zbroje, hełmy, tarcze, włócznie, kołczany, topory, armaty, kule, granaty, sztandary, bębny i pochodnie – atrybuty pochodu wojennego – wskazują, że nawiązano do idei rzymskiego pochodu triumfalnego ku uczczeniu zwycięskiego wodza. Symbolika ta dominuje zwłaszcza na elewacjach Bramy Portowej. Brama Królewska zawiera raczej elementy gloryfikacji triumfującego wodza, wprowadzającego pokój. Ogólnie stwierdzić można, że Bramy zawierają program gloryfikujący Fryderyka Wilhelma I jako panującego i fundatora.
Obecna Brama Portowa-zwana pierwotnie Berlińską, wzniesiona została w 1724 r. w pobliżu dawnej Bramy Nowej. Pracami kierował mistrz murarski z Magdeburga, Hans Jurgen Reineke. Elewację zewnętrzną bramy wykonał w 1725 r. Bartolomeo Damart-rzeźbiarz francuskiego pochodzenia osiadły w Berlinie, nadworny artysta króla pruskiego. Zdobiona była rzeźbą i płaskorzeźbą, polichromowana i złocona. Dekorowana elewacja od strony miasta powstała znacznie później, bo dopiero w 1740 r, a jej twórcą był rzeźbiarz szczeciński Meyer (nieznanego imienia).
Brama zwana od 1741 r. aż do dzisiaj Królewską wzniesiona została w 1725 r, a nosiła pierwotnie nazwę Anklamskiej. Dekoracje rzeźbiarskie obu elewacji wykonał w latach 1726-28 wspomniany już rzeźbiarz Bartolomeo Damart. W latach 1841-43 obie bramy po raz pierwszy gruntownie odnowiono. Kiedy w 1873 r, miasto uzyskało zgodę na całkowite zburzenie fortyfikacji dalsze istnienie bram stanęło pod znakiem zapytania.
