Rozwiązania opaski wokół budynku oraz zalecane wysokości wyprowadzenia pionowej izolacji przeciwwodnej.
W pasie cokołu budynku, położonym bezpośrednio nad przylegającym terenem, ściany zewnętrzne narażone są na szczególnie silne działanie opadów atmosferycznych, wilgoci gruntowej, wody rozbryzgowej i wahań temperatury.
Wymogi dotyczące styku ścian zewnętrznych z fundamentem:
• Pionowa izolacja przeciwwilgociowa powinna być wyprowadzona na cokół budynku na wysokość min. 30-50 cm nad poziom terenu. Izolacja pionowa ścian fundamentowych (piwnicznych) powinna być szczelnie połączona z izolacją poziomą, odcinającą ściany przed kapilarnym podciąganiem wilgoci.
• Pozioma izolacja przeciwwilgociowa (najczęściej jest to papa bitumiczna) powinna przechodzić przez całą szerokość ściany. Zalecane jest jej załamanie w spoinie pionowej o jedną warstwę cegły.
• Ściany piwnic ogrzewanych powinny być ocieplone w celu zapobieżenia zawilgoceniom powierzchni wewnętrznych przez wykraplającą się parę wodną. Termoizolacja ścian piwnicznych powinna być wykonana z materiałów odpornych na działanie wilgoci, takich jak hydrofobizowana wełna mineralna do stosowania w styku z gruntem lub płyty z polistyrenu ekstrudowanego. Ocieplenie to powinno łączyć się z ociepleniem ścian zewnętrznych powyżej cokołu.
Dokładną wysokość terenu po zakończeniu budowy oraz sposób wykonania styku terenu z budynkiem należy ustalić już w fazie projektowania.
• Powierzchnia wykopu po zasypaniu i zagęszczeniu powinna mieć spadek od budynku wynoszący około 5%, który zapobiega tworzeniu się zastoin wody bezpośrednio przy ścianach zewnętrznych.
• Najskuteczniejszym zalecanym zabezpieczeniem strefy przyziemia przed wodą jest opaska żwirowa wokół budynku, o szerokości około 50 cm i grubości warstwy żwiru około 30 cm. Opaska żwirowa ułatwia drenaż i zapobiega tworzeniu się zastoin wody bezpośrednio przy ścianie zewnętrznej.
• Ochronę przed tworzeniem się zastoin wody wokół ścian zapewnia też opaska betonowa, którą wykonuje się na szerokość około 90 cm, ze spadkiem od budynku.
Cokół budynku stanowi ta część ścian zewnętrznych, które narażone są na uszkodzenia mechaniczne oraz zawilgocenie na skutek zjawiska podciągania kapilarnego i odpryskującej wody deszczowej. Strefę cokołu ogranicza od góry pozioma, odcinająca izolacja przeciwwilgociowa ściany. Najmniejsza dopuszczalna wysokość cokołu uwarunkowana jest wysokością rozpryskiwania się wody deszczowej i wynosi:
– w przypadku opaski żwirowej minimum – 30 cm,
– w przypadku opaski z płyt betonowych lub kostki – 50 cm.
Problemy projektowe w strefie cokołu:
• Połączenie termoizolacji ścian fundamentowych z termoizolacją ściany zewnętrznej powyżej cokołu budynku (poziom kondygnacji parteru) – Zazwyczaj ściany piwniczne ocieplone są materiałem termoizolacyjnym o mniejszej grubości niż na kondygnacjach użytkowych powyżej cokołu.
• Zabezpieczenie pionowej izolacji przeciwwodnej przed uszkodzeniami mechanicznymi – Skutecznym rozwiązaniem jest zastosowanie ocieplenia po stronie zewnętrznej jako warstwy osłaniającej. Z tego względu ocieplenie ścian zewnętrznych w przyziemiu powinno być zaprojektowane z materiału odpornego na zwiększone zawilgocenie.
Rozwiązania projektowe uzależnione są od przyjętej technologii budowy ścian zewnętrznych. Inne rozwiązania zalecane są dla ścian jednorodnych, inne dla ścian ocieplonych metodą “lekką-mokrą”, a jeszcze inne w przypadku ścian szczelinowych z murowaną ścianką osłonową.
Rozwiązania opaski wokół budynku oraz zalecane wysokości wyprowadzenia pionowej izolacji przeciwwodnej.
