Dwuwarstwowe ściany murowane ocieplone metodą “lekką-suchą”

Przy ocieplaniu ścian zewnętrznych metodą“lekką-suchą” nie wykonuje się prac mokrych na budowie. Stosowanie tej metody nie ma praktycznie ograniczeń temperaturowych dotyczących procesu technologicznego i można ją stosować nawet w warunkach ostrej zimy.

Do warstwy konstrukcyjnej ścian mocowany jest szkielet (ruszt) drewniany lub metalowy stanowiący układ nośny dla okładziny elewacyjnej. Między elementy szkieletu układany jest materiał termoizolacyjny. Do listew lub profili szkieletu mocowane są gotowe elementy elewacyjne w postaci oblicówki drewnianej, sidingu, płyt osłonowych lub paneli elewacyjnych. Ich zadaniem jest osłonięcie izolacji cieplnej przed bezpośrednim oddziaływaniem czynników atmosferycznych, takich jak: woda opadowa, wiatr i promieniowanie słoneczne.

Zaletą elewacji montowanych na szkielecie jest możliwość łatwej wymiany uszkodzonych lub zniszczonych elementów. Metoda “lekka-sucha” polecana jest do ocieplania budynków posiadających zniszczone elewacje -odpada wówczas potrzeba przeprowadzania pracochłonnego przygotowania równego i stabilnego podłoża ściany.

Warstwę izolacji cieplnej wykonuje się z reguły z płyt wełny mineralnej o gęstości 45-80 kg/m3. W wielu układach konstrukcyjnych warstwa ocieplenia z wełny mineralnej wymaga zabezpieczenia powłoką parochronną od strony warstwy konstrukcyjnej i powłoką wiatrochronną (paroprzepuszczalną) od strony elewacji.

•    Powłoka parochronna ogranicza napływ pary wodnej do izolacji cieplnej i tym sposobem chroni ją przed kondesacją pary wodnej.

•    Powłoka wiatrochronna chroni przed wnikaniem chłodnego powietrza w głąb izolacji cieplnej oraz ewentualnym zamakaniem izolacji przez dostający się pod elewację wtłoczony wiatrem deszcz lub pył śnieżny.

•    Szczelina wentylacyjna ma za zadanie oddzielenie warstwy izolacji cieplnej od warstwy elewacyjnej i odprowadzenie wilgoci na zewnątrz przegrody.

Jako konstrukcję wsporczą pod “suche” elewacje stosuje się zwykle ruszty drewniane, aluminiowe lub stalowe, z czego ruszt drewniany jest najtańszy i najczęściej stosowany. Listwy drewniane wymagają zabezpieczenia przed korozją biologiczną poprzez zaimpregnowanie elementów środkami ochronnymi. Ruszty aluminiowe i stalowe są zazwyczaj przystosowane do konkretnego materiału elewacyjnego – najczęściej firmy oferują je odpowiednio dobrane do paneli czy płytek. Profile stalowe powinny być zabezpieczone przed korozją chemiczną, dlatego najlepiej do tego celu nadają się profile stalowe ocynkowane.

Niektóre elewacje zawiesza się tylko na poziomych lub tylko na pionowych listwach, jednak przy znacznej grubości ocieplenia, przygotowuje się ruszt z listew w obu kierunkach. Zastosowanie takiego stelaża czasami wynika też z zaleceń producenta konkretnej okładziny. Ruszt montowany jest do ściany za pomocą kołków rozporowych, śrub lub specjalnych gwoździ. Do niwelowania nierówności stosuje się podkładki lub kliny montażowe.