Układanie podłogi z desek cz.3

Pomimo swojej odporności na ścieranie, z biegiem lat obydwie warstwy ochronne ulegają zużyciu. Jeśli ślady zużycia występują jedynie na powierzchni drewna, deski można odświeżyć w całości, szlifując je i nasączając ponownie olejem. Grubość usuwanego materiału w przypadku takiej właśnie renowacji wynosi z reguły jeden milimetr. Oznacza to w praktyce, że podłogi z litego drewna można odświeżać wielokrotnie. Jest to duża zaleta w porównaniu z klejonymi z trzech warstw panelami, których warstwa użytkowa ma zazwyczaj grubość 2-4 mm.
W pomieszczeniach służących do spożywania posiłków układa się deski olchowe o grubości 21 mm, a w pozostałych tańsze deski świerkowe.
Deski w trakcie przykręcania dociągamy dłutem służącym za dźwignię.
Ciasne pasowanie desek uzyskujemy dobijając je przez drewniany klocek. Szczelinę dylatacyjną zabezpieczamy klinami.
Przy większych inwestycjach opłaca się użycie piły tarczowej do obcinania czół. Wycięcia wykonujemy wyrzynarką.
Wzdłużne pasowanie desek i dobijanie ostatnich ich rzędów umożliwia stalowy zaczep dociskowy widoczny na zdjęciu.
Ostatnią deskę układamy w przedostatnim rzędzie i odrysowujemy linię jej cięcia od deski przyłożonej do ściany.
Po ciasnym dopasowaniu, każdą deskę przykręca się do legarów wkrętem ustawionym pod kątem 45° w narożniku pióra.
Przy montażu ponownie używamy listew dociskowych i dobijaków. Dociśniętą deskę przykręcamy przy samej jej krawędzi.
Do przykrycia szczeliny dylatacyjnej można zamiast listwy użyć specjalnych profili aluminiowych. Jest to wskazane na przykład przy ramach okiennych i na granicy różnych okładzin, gdzie tego rodzaju profile mogą niwelować różnice wysokości sąsiednich partii podłogi. Profile aluminiowe są produkowane w różnych kolorach, składają się z listwy podstawowej i przykręcanej do niej nakładki osłonowej.