Mamy wiele sposobów wykańczania powierzchni drewna. W wielu wypadkach zależy nam na rozjaśnieniu drewna. W wielu chcemy podkreślić rysunek słojów. W przypadku powierzchni z drewna dębowego rysunek słojów można podkreślić poprzez ich przyciemnienie. W tym celu na powierzchnię za pomocą pędzla należy nanieść cienką warstewkę ciasta wapiennego i pozostawić do wyschnięcia. Po wyschnięciu wapno usuwa się twardą szczotką, a powierzchnie lekko przeszlifowuje drobnoziarnistym papierem ściernym.
Mocowanie blatu
Najprostsze i łatwe do samodzielnego wykonania jest zamocowanie blatu stołu lub stołka do nóg za pomocą drewnianych klocków. Klocki wsuwa się ramionami w odpowiednie wycięcia na bocznych powierzchniach poprzeczek łączących nogi mebla, a następnie przykręca wkrętami do blatu. Naprawdę silne zamocowanie uzyskujemy mocując po dwa klocki do każdej z czterech poprzeczek. W małych meblach wystarczy jeden, zamocowany pośrodku długości poprzeczki, niekiedy tylko na dwóch poprzeczkach przeciwległych.
Podłogi panelowe
Układając podłogę panelową musimy koniecznie pozostawić 0,5-1 cm szczelinę przy ścianie, by umożliwić swobodne rozszerzanie się paneli. Oprócz tych szczelin dylatacyjnych, trzeba również w większych pomieszczeniach przewidzieć dodatkowe szczeliny dylatacyjne, dzielące powierzchnie na mniejsze pola. Dla zachowania tych szczelin przy ścianie i pomiędzy panelami korzysta się z małych drewnianych kliników wsuwanych w te miejsca. Należy je wsunąć dopiero po ułożeniu całej podłogi.
Regulacja struga
Właściwą pracę strugiem każdego typu zapewnia jedynie prawidłowe ustawienie jego ostrza. Ważne jest wysuniecie i równoległe ustawienie tej części ostrza, która wystaje poza stopę struga. Regulację ustawienia ostrza dokonujemy patrząc wzdłuż stopy struga pod światło. W ten sposób zaobserwujemy właściwe ustawienie, ewentualne niedokładności i możliwość skorygowania. Oczywiście sama regulacja polega na kolejnym luzowaniu klina, ustawianiu ostrza i ostrożnym dobijaniu klina mocującego, tak aby nie przesunąć ostrza.
Parkiet w szachownicę
Parkiet z deszczułek (klepek) możemy ułożyć w szachownicę. Do tego wzoru szachownicy wystarczą deszczułki bądź lewe bądź prawe. Układanie deszczułek w szachownicę rozpoczynamy od środka pomieszczenia. Kierunki deszczułek i kwadratów wyznaczają dwa prostopadle przeciągnięte sznurki. Dla ułatwienia przyklejania pierwsze cztery kwadraty układamy ze sklejonych między sobą deszczułek. Cały kwadrat przyklejamy do podłoża. Przy tym wzorze konieczne jest, aby długość deszczułki była wielokrotnością jej szerokości.
Zmiękczanie kleju parą wodną
Przy remontowaniu mebli ważne jest, by resztki kleju stolarskiego dokładnie usunąć ze złączy, gniazd i czopów. Łatwiej to pójdzie, jeśli rozgrzejemy je parą wodną doprowadzoną, np. z czajnika, giętkim przewodem polietylenowym. W ten sposób zmiękczamy warstwę kleju glutenowego, który dominował dawniej przy sklejaniu elementów drewnianych. Podgrzanie parą wodną bardzo ułatwia usuniecie resztek kleju przede wszystkim z gniazda połączenia.
Stolik z dwóch płyt
Praktyczny wysoki stół do cięcia desek i listew można wykonać z dwóch grubych płyt, na jednym boku połączonych zawiasem taśmowym. Po rozchyleniu zabezpiecza się je haczykiem, aby w czasie przecinania nie składały się samoczynnie pod wpływem drgań. Warto też w jednej z płyt wyciąć otwór, w który wsuwamy stopę. Nogą będziemy wtedy dociskać nasz stolik do podłoża eliminując jego ruchy i drgania.
Wyginanie drewna
Zamiast wyginać listewki drewniane w tradycyjny sposób, można potrzebny kształt uzyskać przez sklejenie na odpowiednim wzorniku kilku lub kilkunastu pasków okleiny. Utworzą rodzaj listewki o bardzo trwałym kształcie i dobrej sprężystości. Do klejenia trzeba użyć okleiny o grubości nie większej niż 1 mm. Wyginanie poprzez sklejanie przeprowadzamy na drewnianym wzorniku stosując dociski klinami, ściskami lub różnego rodzaju kołkami drewnianymi lub metalowymi.
Sprawdzenie struktury papieru
Przy wielu pracach z papierem trzeba znać układ włókien. Jeśli przeciągniemy paznokciem po krawędzi kartki, jej sfalowanie będzie oznaczać, że krawędź jest prostopadła do włókien. Można też kartkę rozedrzeć; mały margines świadczy, że zrobiliśmy to wzdłuż włókien – i przeciwnie. Duży margines przy przedarciu będzie świadczył o prostopadłym układzie włókien, a bardzo niewielkie pofalowanie krawędzi o układzie równoległym włókien.
Zrównanie laminatu z płytą
Równe przyklejenie laminatu do większych powierzchni uzyskamy pomagając sobie pinezkami ubitymi w boczne krawędzie płyty. Ich łby będą stanowić oparcie, do którego dosuwamy laminat Nie jest to przesadą, bowiem pamiętajmy, że laminaty przyklejamy klejami kontaktowymi, a te wymagają, aby przyklejaną cześć od razu przyłożyć w przewidzianym miejscu bez przesuwania. Pinezki wbijamy tylko na dowolnych dwóch prostopadłych bokach płyty.
Przy wielu pracach z papierem trzeba znać układ włókien. Jeśli przeciągniemy paznokciem po krawędzi kartki, jej sfalowanie będzie oznaczać, że krawędź jest prostopadła do włókien. Można też kartkę rozedrzeć; mały margines świadczy, że zrobiliśmy to wzdłuż włókien – i przeciwnie. Duży margines przy przedarciu będzie świadczył o prostopadłym układzie włókien, a bardzo niewielkie pofalowanie krawędzi o układzie równoległym włókien.
