Wykańczanie ścian

Tynkowanie ścian nie musi być pracą trudną, brudną i niewdzięczną. Nakładanie nowoczesnych tynków dekoracyjnych wymaga raczej odwagi niż doświadczenia i zdolności.
Tynku dekoracyjnego – w przeciwieństwie do zwykłego – nie trzeba układać ani równo, ani gładko; po prostu w trakcie tej pracy należy z góry zrezygnować z wszelkich pionów oraz łat wyrównujących, a warstwy tynku układać odręcznie. Wystarczy trzymać się tej raz obranej techniki, aby na całej płaszczyźnie ściany powstała jednakowa struktura. Najlepiej jest nakładanie masy wykonywać rytmicznymi, identycznymi ruchami, które łatwo zapadają w pamięć. Zawsze stosujemy kolejność z góry na dół i (jeśli to możliwe) w kierunku zewnętrznych kątów pomieszczenia. W przeciwnym razie może się zdarzyć, że kąt zakryty zostanie tynkiem, a podczas prób naprawy tego miejsca nie uda się nam już zachować ciągłości wzoru.

Narożniki zewnętrzne tynkuje się z obu stron, a następnie ich styk „stępia się” ostrożnie przy pomocy pacy. Przy wykonywaniu tego typu prac niezwykle ważne jest utrzymywanie narzędzi, stykających się bezpośrednio z masą tynkową, w idealnej czystości. Przede wszystkim ich powierzchnie muszą być wolne od rdzy, w przeciwnym razie na ścianach mogą powstać nieestetyczne plamy.

Oprócz pokazanego tutaj tynku mineralnego, istnieją również tynki dekoracyjne wykonane na bazie żywic syntetycznych, podlegające takiej samej obróbce.

Podkład pod tynk nakłada się wałkiem.Barwi on podłoże, służy jako środek adhezyjny i ułatwia toczenie się ziarna przy zacieraniu.
Tynk nakładamy pacą. Ze względu na ziarnistość wynoszącą 1 mm dobrze nadaje się on do samodzielnego modelowania.
Jedną z wielu możliwości: ustawioną ukośnie pacę prowadzimy na krzyż i po skosie. Efektem jest struktura o rustykalnym wyglądzie.
Ostre krawędzie rzeźby tynku należy „złagodzić” sztywną szczotką, by później nie zaczepiały się o nie nasze ubrania.

Rozmaite systemy tynków strukturalnych są oferowane w marketach budowlanych. Wystarczy zapoznać się z ich szczególnymi właściwościami podawanymi w instrukcjach producentów, by dokonać optymalnego wyboru produktu. Trzeba też, oczywiście, znać uprzednio powierzchnię ścian przeznaczonych do tynkowania, zakupić odpowiednią ilość materiału.
Ten rodzaj wykończenia ścian można z powodzeniem stosować w pokojach, zwłaszcza dziecięcych, gdzie sięgać można po najbardziej śmiałe i bogate struktury powierzchni. Nie nadaje się on jednak do kuchni i łazienki, a także pomieszczeń o zwiększonym zapyleniu, ponieważ urozmaicona rzeźba powierzchni utrudnia jej czyszczenie i zmywanie.