Zasady wykonywania trójwarstwowych, szczelinowych ścian murowanych

Murowane ściany szczelinowe należy wykonywać szczególnie starannie. Skutki popełnionych błędów projektowych i wykonawczych są trudne do usunięcia i powodują, że walory technologii pozostają niewykorzystane. Najczęściej spotykane błędy:
– źle zaprojektowane stężenia ściany osłonowej ze ścianą konstrukcyjną, o zbyt cienka warstwa termoizolacji,
– nieprawidłowa wentylacja szczeliny powietrznej (lub jej brak), o brak zabezpieczenia przeciwwilgociowego w miejscu podparcia ściany osłonowej na ścianie fundamentowej oraz przy nadprożach okiennych,
–   brak ciągłości warstwy termoizolacyjnej przy wspornikowo wysuniętych płytach balkonowych.

Zasady wykonywania trójwarstwowych, szczelinowych ścian murowanych:

•    W ścianach szczelinowych warstwą konstrukcyjną (nośną) jest ściana wewnętrzna. Grubość ściany nośnej należy przyjmować na podstawie żądanej wytrzymałości muru na ściskanie i obliczeń statycznych. Czoło wieńców licowane jest zazwyczaj ze ścianą konstrukcyjną, dzięki czemu można uzyskać ciągłość izolacji termicznej.

•    Murowana ściana osłonowa muru szczelinowego nie może być obciążona stropami. Wysokość ściany osłonowej, przy całkowitym jej oparciu, nie powinna przekraczać 12 m. Odstęp ściany osłonowej od ściany nośnej wynosić może maks. 12 cm.

•    Warstwa ocieplenia powinna szczelnie przylegać do wewnętrznej ściany konstrukcyjnej. Grubość izolacji cieplnej należy obliczać zależnie od zastosowanych warstw przekroju ściany. Każda z płyt termoizolacyjnych powinna być zamocowana i dociśnięta do ściany konstrukcyjnej za pomocą kotew ze specjalnymi krążkami dociskowymi. W niektórych przypadkach istnieje konieczność zastosowania paroizolacji, którą zakłada się na zewnętrznej powierzchni ściany konstrukcyjnej,pod warstwą ocieplenia.

•    W ścianach z warstwą osłonową ze spoinowanej cegły klinkierowej i w ścianach narażonych na silne ukośnie padające deszcze powinna być stosowana wentylowana szczelina powietrzna szerokości 4 cm. W ścianach ze szczeliną powietrzną należy stosować do montażu termoizolacji kotwy z krążkami dystansowymi, pozwalające docisnąć warstwę termoizolacji do wewnętrznej ściany konstrukcyjnej. Szczelina powietrzna powinna posiadać otwory nawiewu i wywiewu powietrza. Łączny przekrój otworów nawiewnych (przy cokole) i wywiewnych (przy okapie) powinien wynosić 1/1500 powierzchni całej ściany. Wentylowane mają być również odcinki ścian między otworami okiennymi oraz ściany parapetowe Otwory nawiewu i wywiewu powietrza można wykonać poprzez pozostawienie pustych spoin pionowych wjednej warstwie cegieł.

•    Zewnętrzna ściana osłonowa w okresie letnim może nagrzewać się do temperatury powyżej +50 °C, natomiast zimą jej temperatura może spadać nawet do -25 °C. Wahania temperatury są przyczyną zmian długości ściany osłonowej, dlatego też zewnętrzna ściana osłonowa musi mieć pionowe i poziome przerwy dylatacyjne, dające możliwość nieskrępowanych zmian długości we wszystkich kierunkach.

•    Ściany bez szczeliny powietrznej powinny mieć bardzo szczelną zewnętrzną ściankę licującą, która jest jednocześnie przepuszczalna dla pary wodnej. W praktyce oznacza to najczęściej otynkowanie ściany osłonowej tynkiem cementowo-wapiennym.

•    W celu odprowadzenia na zewnątrz wody, która ewentualnie przeniknie przez warstwę zewnętrzną muru, należy pozostawić w warstwie zewnętrznej muru otwory i wykonać fartuch z papy bitumicznej na zaprawie cementowej w miejscu podparcia ściany osłonowej na ścianie fundamentowej lub innej podporze oraz nad nadprożami okiennymi. Woda spływając po fartuchu wypłynie otworami.